Modlitwa

Gdy zamknę oczy, znów to widzę.

Ciepłe wzgórza, oświetlone zielonym blaskiem.

Cisza, tak wypełniona śpiewem ptaków.

Słońce, zachodzące całą wieczność.

Widzę dom.

Dom z drewnianej bali, z dębu.

Solidny i mocny.

Nasz dom.

Widzę jego ściany, wypełnione rysunkami

Rycinami symboli, krajobrazami.

Widzę szkarłat płomieni w kominku.

I błękit obicia naszych ulubionych foteli.

Czuję zapach traw i kwiatów.

Petrichor, tak silny po deszczu.

Łagodną nutę słońca.

Kojący dotyk niebios nad nami.

Świat, który nie zna ciemności.

W którym noc jest jasna

Niczym światło gwiazd na niebie.

Jak twe oczy.

Ciepłe muśnięcia, pełne czułości.

Ciche dni, tak piękne w swej prostocie.

Dni radości

Dni smutku.

To nasz mały świat.

Świat pełen muzyki deszczu

I śmiechu.

Wirujący.

Otwieram oczy.

Znów tu jestem.

W tym cichym, odosobnionym miejscu.

Czuję wiatr na policzkach.

W głowie rysuję wzory

Kolorowe kalejdoskopy naszych dni.

Zapisuję je na kartkach pamięci.

By wyryły się w mej duszy na zawsze.

Uwolniłeś mnie.

Zerwałeś czarne łańcuchy.

Przeciąłeś kokon

Abym mógł w pełni rozłożyć skrzydła.

Niebo nade mną ma barwę szkła.

To, co utraciłem, nie powróci.

Staram się pamiętać twój zapach i smak

Jednak pod językiem czuję tylko popiół.

Zasnute mgłą oczy

Podarte ubranie

Zdruzgotane ciało

I krew, wszędzie krew.

Wybacz mi.

Nie zdołałem cię ochronić.

Przepraszam.

Cichy lament modlitwą wśród traw.

Młodzieniec w czerni stoi przed tabliczką

I płacze

A niebo płacze wraz z nim.

Wróć.