Pożegnanie

Zaczęło się całkiem niewinnie.

Ujrzałem kwitnącą, błękitną magnolię.

Jej delikatne płatki kojarzyły mi się ze słońcem

I barwą bezchmurnego nieba.

Nie powinienem był patrzeć.

Gdybym nie spojrzał, nie ujrzałbym

Dwóch kryształów, czekających na wprawną rękę mistrza.

Dwóch lodowców, płynnych szafirów.

Nie poczułbym tego.

Gdybym tylko potrafił się z tobą pożegnać...

Kwiat, by rozkwitnąć, potrzebuje słońca.

Zapragnąłem...

Choć nie powinienem był.

A ciernie wbijały mi się w skórę.

Nie chciałem.

Odtrącałem cię.

Choć twe łzy niszczyły rozbite kawałki mego serca.

Czarne pajęczyny oplatały mnie

Nie pozwalając wykonywać właściwych ruchów.

Patrzyłem.

Tylko patrzyłem.

Powtarzałem sobie mantry.

Dam sobie spokój.

Odejdę.

I jak myślisz, podziałało?

Pragnąłem tylko opowiedzieć ci

O swych małych pragnieniach, skrytych na dnie serca.

Jak i o swych uczuciach.

Jednak bezlitosne słońce oddzielało mnie od ciebie

Ignorując bolesne wycie w ciszy.

W końcu... stało się.

Czy jest sposób

By powstrzymać pękniętą tamę?

By zatrzymać górski potok?

Tak bardzo...

Odnalazłeś mnie w głębi mirażu.

Niczym jannę ukrytą w lustrze.

To było głupie

Szalone

Naiwne.

W mym sercu rozbrzmiewa łagodne echo.

Czy gdy się go pozbędę, będzie mi lżej?

Gdy minie noc, jak mara

Jak sen, który żadnemu się nie przyśnił

Znikam, a ze mną

Słodkie, słodkie urojenia.

Lecz w twych oczach brak światła.

Kwiat bez słońca umrze

Zwiędnie

Uschnie

Straci płatki

I zniknie na zawsze.

Jeśli nie wolno mi cię kochać

Nie mam powodu, by tu przebywać.

Wydrapię więc swe oczy

By więcej na ciebie nie patrzeć.

Czy gdy to zrobię, muzyka w mej głowie

Przestanie rozbrzmiewać cichymi dźwiękami fletu?

Droga, którą kroczyłem wraz z tobą

Znika w głębi granatowej otchłani.

Pozwól mi raz jeszcze cię objąć

Raz jeszcze.

Niech ta chwila się nie kończy.

Nie dotrzymałem obietnicy.

Ukarz mnie.

Te słowa nie opuszczą mych ust.

Moje niebo rozpada się w miliard kawałków.

Zniszczę to, co winienem chronić.

To dla twego dobra.

Za te słowa

Nienawidź mnie całym sercem.

Idź jednak, pewnym tego

Że na krańcu świata odnajdziesz w końcu szczęście.

Po tylu nocach

Po tylu dniach

Tylu bitwach

Tylu łzach

Nadszedł czas

Niech ta noc

Tysiąc pierwsza noc

Będzie początkiem naszego rozstania.